miércoles, 30 de abril de 2008

Diario de Sara




26.04.08

Los días transcurren lentos y desconsolados. Imágenes pasadas se rebobinan en mi cabeza sin dejarme tomar aliento. Una palabra que surge entre todas: Abandono. Otra historia repetida. Así me siento. Mi corazón está de luto. No sé lo qué quedará de él cuando termine este periodo. Tal vez se vuelva a convertir en un páramo yermo. Ya no puedo hablarle. Sus válvulas se han cerrado herméticamente. Tampoco me importa. Estoy cansada, a la deriva. Mis ojos no tienen sosiego. Buscan y buscan porqués y razones. Sólo encuentran lágrimas amargas. Duelen. Tampoco me importa. Sólo hay una cosa que me devuelve esperanza, la imagen del resplandor naranja en el ocaso, cayendo sobre la ciudad que tanto y tan poco me ha dado… No sé porqué pero eso hace que sienta, que una ínfima parte de mí, todavía sigue latiendo… boom, boom, boom, boom, boom…



27 comentarios:

  1. ¡¡feliz puente a todos!!
    nos vemos pronto,
    bicos
    Aldabra

    ResponderEliminar
  2. Espero que el puente te anime y llegues con los ojos secos, y un ban, ban,... en tu corazón. Besos

    ResponderEliminar
  3. Amiga...
    por fin estoy acá...
    por fin te leo.
    T e extrañé mucho, igual que a mis otros tíos...
    Tu escrito de hoy me identifica... abandonos, todo el tiempo abandonos, estar desconsolada, andar a la deriva,
    Te quierooooo, siento la necesidad de que lo sepas, y mucho, TE QUIERO ALDABRA, MAGA, SABIA, AMIGA.

    ResponderEliminar
  4. No se que tiene el condenao, que hace boom boom boom aunque todo vaya mal.

    Abrazos aldabra.

    ResponderEliminar
  5. Detrás de un ocaso hay siempre un amanecer. Feliz puente.

    ResponderEliminar
  6. Un latido, por mínimo que suene, es un buen indicio.

    Ya vendrán los latidos más fuertes. :)

    Besos para tí.

    ResponderEliminar
  7. Ojalá sean latidos de felicidad amiga mía.Feliz puente.
    Apertas gallegas

    ResponderEliminar
  8. Te escribo desde el puente, muy cerca del de El Pasaje y deseo que tus palpitaciones sean por amor y no por dolor.
    Estamos muy cerca. Quizá solo nos separe una pequeña bahia. Desde mi casa veo a lo lejos la Torre de Hercules.
    Un bico

    ResponderEliminar
  9. Te dejo mil besos guapa... y anímate por favor!

    Besicos

    ResponderEliminar
  10. Que disfrutes del puente y vuelve feliz, por favor.

    Un beso

    ResponderEliminar
  11. De un lado o del otro (del puente) tiras esa sensación de abandono!!!!
    y terminas el luto.
    un abrazo desde aca!!!

    ResponderEliminar




  12. «Si las puertas de la percepción se abriesen, todo aparecería ante el hombre tal cual es: infinito.»

    ResponderEliminar
  13. No pasa nada por navegar a veces a la deriva... incluso hace que dediquemos más tiempo a contemplar lo bellas que son las puestas de sol.

    Un saludo

    ResponderEliminar
  14. ¿Como puedes tener la mejor sonrisa de la "Blogosfera" y estar tan melancolica?.....
    ¿Sabes que las Sirenas cuando se ponen muy tristes, terminan convirtiendose en mujeres mortales?.....jajaja
    No lo consientas,primi....
    Siempre luchando....¿vas a rendirte ahora que llega el veranito?..."Amos" hombre....
    Tu lo has dicho....vienes de una familia de luchadoras.....ya sabes lo que te toca....bonita.....de rendirse, nada....monada.
    Buen finde.....Tomate una sidra, que en Coruña, tambien hay sidrerias con buena sidra....jajaja
    Mil besos de todos los sabores.

    ResponderEliminar
  15. SEGONA BALADA

    Sobres d’amor m’ha tret de llibertat
    dant-me senyor qui no s’ho té per dit,
    car tot esforç en mi és disminuït
    per fer mostrar ma bona voluntat;
    que en àls no pens de dia ne de nit
    mas que sabés com só d’amor forçat,
    que aprés d’açò tot l’àls no em serà greu;
    mas qui pot dir que mon voler no creu?

    Sobres d’amor m’ha ja del tot sobrat,
    pus tots sos mals jo prenc en grans delits,
    e mos desigs en una tots units
    rompen en mi natura i qualitat;
    que mi mateix la llengua m’ha fallit
    e tots mos gests, com bé no han mostrat
    los mals que pas per dona qui em descreu;
    mas qui pot dir que mon voler no creu?

    Sobres d’amor en açò m’ha portat,
    que tot quant és mire com adormit,
    car jo tostemps ab ulls de l’esperit
    veig ço que pens que és mon bé desijat;
    mas tot lo freds que amor mai ha sentits
    en creure a mi cascú serà torbat;
    mas jo faré que ells me creuran en breu;
    mas qui pot dir que mon voler no creu?


    BESITOS
    SIRENA BEL-LA

    ResponderEliminar
  16. Muy buen cuento; mientras siga latiendo hay esperanza. Boom,boom,boom

    Saludos

    ResponderEliminar
  17. en la vida hay un sin fín de baches pero como tú bien dices el corazón sigue latiendo.
    Un beso y ánimo.

    ResponderEliminar
  18. Llego de tomar sidra con ALEX y resulta que paseando la red me encuentro contigo..un placer!!

    Me encanta tu blog,personal y muy ameno..
    revolotearé si me lo permites de vez en cuando!!

    Besos desde madrid

    ResponderEliminar
  19. Hola guapa.Entiendo lo que sientes, he pasado por momentos así y creo que la solución es permitirmelos. Llorar si hace falta, hundirte un poquito pero solo para coger impulso para volver a subir. Realmente aunque a veces no lo creas nada es tan terrible como parece, es cuestión de perspectiva y esperar que pase el nubarrón, nada mas....Te mando muchos ánimos. Y te sigo leyendo. Un abrazo.

    ResponderEliminar
  20. Espero que tu puente este siendo fantástico y que, poco a poco, aprendas a valorar todos esos latidos. Al fin y al cabo es lo que nos mantiene vivos. Besos.

    ResponderEliminar
  21. A mí me ocurre al revés, los atardeceres suelen entristecerme.

    Espero que no te duela.

    Besos.

    ResponderEliminar
  22. "Tampoco me importa X 2 = Claro que te importa"... Agarrate al boom-boom... que sabe a chocolate.

    Hola Elbi!... Ya llegué del finde larguito por el O-NO de la región... y en fiestas... bonita Caravaca (felicidades si hay por ahí algún caravaqueño)

    Besicos.

    ResponderEliminar
  23. Estoy de nuevo aqui para agradecerte tu paso por mi blog, esta vez compostelano.
    Eres una muchacha encantadora que tte mereces lo mejor. Que aumente tu esperanza
    Un beso

    ResponderEliminar
  24. Estoy de nuevo aqui para agradecerte tu paso por mi blog, esta vez compostelano.
    Eres una muchacha encantadora que tte mereces lo mejor. Que aumente tu esperanza
    Un beso

    ResponderEliminar
  25. Gracias Fortimbras otra vez. Mañana contaré en mi blog por donde he estado. Te invito a que viajes conmigo.

    Belmar, no publico mis fotos... alguna foto he puesto aquí en el blog pero no me dedico a eso... aunque me encanta la fotografía y no descarto algún día hacer algún cursillo o algo así... Mañana pondré en el blog algunas fotos de las que hice estos días... ya me dirás qué te parecen... técnica cero, seguro, tan sólo podrás criticar si tengo "mirada"...

    bicos y buenas noches...

    mañana no voy a ser quién de levantarme...

    ¡¡horrrorrrr!!

    gracias a todos por vuestros comentarios

    y muy buenas noches,

    ResponderEliminar
  26. ¿Y que hace una madre como tu, en el dia de la madre, despierta a estas horas?....jajajaja
    Primi, cariño....vos sos una sentimental sin remisión....diría Rox....jajajaja
    Muchas gracias por tus palabras...por supuesto que estan dedicadas tambien a tí....y otra cosa...antes de que te lo preguntes....la mujer que sale en el video es mi medio limón (Xidrina)....que está mas buena cada dia, la cabrona....jajajaja
    Besinos cariñosos.

    ResponderEliminar

Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.