martes, 23 de marzo de 2010

Núa

firma

quedei núa,
núa e desaqueloutrada
polas túas verbas enchidas de friaxe

quedei soa
a mercede do vento mareiro
que se achegaba ata nós
polas ventás abertas do coche

aínda que era xullo
e que según as noticias
ía bo tempo
o meu corpo comezou a tremer

- se cadra tiña medo –

quedei como cando nacín,
pequena e cos ollos pechados

quedei ferida de morte
mentras as túas verbas se mergullaban
nos meus beizos salgados

quedei pequena
ferida núa soa
cando abriches a porta paseniño
e saíches cara á rúa
onde a véspera me bicaras
como se non fose a pasar nada
agarimoso e preguiceiro
conversando como se tal cousa

¿qué has de querer polo teu aniversario?

ei de querer algo azul
si, mércame algo de cor azul
xa sabes canto me gusta

 

quedé desnuda, desnuda y desorientada por tus palabras llenas de frialdad.

quedé sola, a merced del viento del mar, que llegaba hasta nosotros por las ventanas abiertas del coche.

aunque era julio y que según las noticias hacía buen tiempo, mi cuerpo empezó a temblar.

- puede que fuera el miedo -

quedé como cuando nací, pequeña y con los ojos cerrados.

quedé herida de muerte, mientras tus palabras se sumergían en mis labios salados.

quedé pequeña herida desnuda sola, cuando abriste la puerta despacito y saliste a la calle, donde el víspera me besaras cariñoso y calmado, conversando como si tal cosa.

¿qué vas a querer por tu cumpleaños?

quiero algo azul, sí, cómprame algo de color azul, ya sabes cuanto me gusta.  

 

firma

28 comentarios:

  1. Que música tiene el gallego.
    Me encanta.

    Besos.

    ResponderEliminar
  2. qué sensación de desnudez y desvalimiento en esa desnudez que debe reinventarse

    ResponderEliminar
  3. Los cuerpos hay que cuidarlos y mimarlos, vestirlos, abrigarlos... nunca desnudarlos. Y si uno de los dos abandona, que sea con cuidado, sin sobresaltos, con cariño, sintiéndose débil y no mostrándo un falso escudo de prepotencia, una falsa seguridad... una falsa ilusión.

    Besicos.

    ResponderEliminar
  4. A mí me gustaría regalarte un cielo azul.

    ResponderEliminar
  5. Non sei o motivo polo que relacionamos a vulnerabilidade co sentirnos pequenos e nús, xa que pequeniños e despelotados tamén nos mola sentirnos ás veces...

    (A foto é xenial para este post)

    Un bico azul

    ResponderEliminar
  6. Hai ocasións que nos sentimos así, vulnerables.
    Bicos

    ResponderEliminar
  7. Si se va que se meta el regalo por...

    Podios que borde me he levantaado hoy

    ResponderEliminar
  8. Precioso. Tienes un don especial para la poesía.

    Besos.

    ResponderEliminar
  9. Herida, desnuda, sola; el amor nos vuelve siempre vulnerables.

    Me encantó leer el poema en su letra original (porqué el gallego suena tan parecido al portugués?? O será que me parece a mí)

    Y la foto es bellísima.

    Sé que no es lo mismo pero te regalo un beso azul.

    ResponderEliminar
  10. Tu serías el mejor regalo de cumpleaños...

    Besicos

    ResponderEliminar
  11. ¡Cómo has logrado plasmar la vulnerabilidad! Me iba encogiendo yo misma mientras lo leía, esperando avanzar más y más...

    Azul, ¡qué imágen tan bella al final!

    ResponderEliminar
  12. Preciosa foto. El color sepia le va.
    Del poema sólo puede decir que me has sorprendido muy gratamente. Emocionada me voy.
    Gracias.

    ResponderEliminar
  13. Tal vez no sea tan importante proteger, esconderse, como poseer la capacidad de no dar tanta importancia al ataque.
    Hermoso en gallego, aunque lo entendí mejor en castellano.
    Una sonrisa

    ResponderEliminar
  14. Una entrada magnífica.
    La foto es extraordinaria y el texto sublime.
    Todos estamos desnudos.

    ResponderEliminar
  15. Supongo que la vida hace que nos sintamos asi muchas veces, como desnudos.

    Por cierto ,la foto me encanta. Para que luego digas de las mias jeje :)
    Un besoo

    ResponderEliminar
  16. cando traduciches non percibías como se non fora o mesmo que escribiras?
    viches como cambia a cousa?
    :-)
    cada día que pasa percíbolle matices cheos de sensibilidade ó noso galego.
    e xa que todos che dan bicos azuis, eu agarímote coa cor do lume.

    ResponderEliminar
  17. Muy bonito. Creí que, dada la cercanía geográfica, el gallego podría parecerse al asturiano pero lo he encontrado muy diferente.

    ResponderEliminar
  18. es una buen conjuncion q nos regala algo maravilloso

    ResponderEliminar
  19. Esconder nuestra desnudez es intentar olvidarnos de nuestra piel de desvalidos.

    Besos.

    ResponderEliminar
  20. O vindeiro agasallo que te faga terá que ser azul.
    Fermoso relato e ten coidadiño cos sonos que moistas veces son presaxio da realidade.
    Un bico

    ResponderEliminar
  21. La verdad, !que impotentes nos sentimos cúando se nos viene el mundo abajo!, que desprotegidos a veces por esos cambios de humor incomprendidos.
    Biquiños

    ResponderEliminar
  22. Fantástico, hoy gozada enorme leerte.

    Un beso enorme enorme

    ResponderEliminar
  23. Muchísimas gracias a todos por vuestros comentarios.

    Nacemos desnudos, desvalidos, pequeños... y por eso creo que es así que nos sentimos, cada vez que experimentamos un sufrimiento profundo.

    De ahí, este poema.

    biquiños a todos y feliz fin de semana (lo que queda de él).

    ResponderEliminar
  24. La foto me parece muy interesante, la memoria es como es, hay quien anota en el calendario pero lo importante es cada día que compartimos. El azul es un color tambien interesante como mirar al cielo y sentir.
    Un abrazo

    ResponderEliminar
  25. Un precioso relato, pero muy triste, casi me ha hecho sentirme así.
    Un beso, Aldabra.

    ResponderEliminar
  26. Es precioso Aldabra, tan precioso que me lo cuelgo, me lo llevo puesto me lo extiendo como un perfume, uno de esos de los que nunca te puedes cansar...

    Bello y duro, látigo y rosa...Directo al alma amiga mia, directo al alma...

    Biquiños de iste tolo que vaga sen rumbo.

    ResponderEliminar
  27. En muchas ocasiones nos encontramos así como relatas...desnudos y frágiles....besos

    ResponderEliminar
  28. no he entendido muy bien la dirección del texto.

    ResponderEliminar

Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.