viernes, 6 de mayo de 2011

Unplugged




la imagen es de iratxe lópez de munáin


Es como si estuviera despertando de un letargo,
o mudando mi piel de serpiente doméstica.
Es como si un interruptor dentro de mí se hubiera apagado.
Es como si no supiera por dónde empezar,
o como si el mundo se me pusiera por montera y me abrumara, y me abrumara, y me abrumara, y me abrumara.
Y por unos instantes, o por unas horas, me arrebujo en una esquina de mi propio cuerpo y me vuelvo pequeñita. Muy pequeñita. Como antes.
Y sin querer me invade el cansancio, las pocas ganas.
Apenas me reconozco.

¿No sentís a veces como si vuestra vida se detuviera?
Y os falta la energía.
El aire.
Hasta que sucede algo,
o alguien hace un chasquido de dedos.
Y ¡zas!,
otra vez vuelve a funcionar el motor.
Eso es Congo para mí.

Sólo Congo, con sus pociones prodigiosas y sus polvos mágicos, cual aprendíz de mago, puede obrar el milagro de-volverme a la vida, que por descuido, casi se me escapa sin darme cuenta.


30 comentarios:

  1. Nuestra excursión ha ido estupendamente; os contaré algunas cosillas en cuanto pueda.

    Espero poder pasar a visitaros en vuestros blogs durante el fin de semana, perdonar el retraso.

    Biquiños y a vivir que son dos días.

    ResponderEliminar
  2. A Congo habría que hacerle un monumento y atí otro por saber encontrarlo.

    ResponderEliminar
  3. ¡¡maravilloso es el amor!!! por cierto lo de los "polvos mágicos" me ha encantado......¿te referias a algo en particular, jejeje?......

    ResponderEliminar
  4. Qué precioso sentimiento!. Qué suerte teneis los dos de haberos encontrado. Disfrutad!,

    Un beso

    ResponderEliminar
  5. Yo llevo un par de semanas aletargada, y lo peor es que no hago el mas mínimo esfuerzo por salir de él, imajinate que mañana mis compis han organizado una cena y me apetece pero no tengo ganas de venir para A Coruña, debe ser la primavera.
    Me alegro que lo hayas pasado bien y ya estés de vuelta sin novedad.
    Un besiño

    ResponderEliminar
  6. Os complementáis de cine.
    Que bien.

    Besos.

    ResponderEliminar
  7. Tienes suerte,porque yo cuándo me siento apagada nadie consigue hacerme salir del letargo, suerte que me pasa pocas veces. BICOS Y BUÉN FINDE. Haber si no viene con agua.

    ResponderEliminar
  8. Pues yo también estoy un poco "desenchufada". La pena que en mi caso no hay un Congo que me revitalice.

    Besos

    ResponderEliminar
  9. Tienes que patentar a Congo, el día menos pensado alguna de las que pasamos por aquí te lo puede robar, ya sabes que las mujeres somos muy malas.
    Ahora en serio, me alegro mucho que todo te vaya muy bien.
    Bicos

    ResponderEliminar
  10. Yo estoy descubriendo que tienes razón, gracias a mi pequeño Congo personal...
    Besos!

    ResponderEliminar
  11. Oye, Congo no tendrá un gemelo? jejeje. Me alegro que lo pasárais bien. Si, la vida se compone de momentos de pura vitalidad y de momentos de demasiada tranquilidad. Hay que saber administrarlos. Me alegro que seas feliz y que hayas encontrado tan buen compañero de viaje. Biquiños

    ResponderEliminar
  12. "Polvos mágicos" jajajaja bueno este Congo debe ser un fenómeno jajajaja.

    ResponderEliminar
  13. Me encanta aldabra, mucho sentimiento y siempre el pasado que nos persigue hasta hacernos invisibles como antes, aunque ahora el conocimiento es mayor y los apoyos también.
    Un beso para ti y otro para Congo, el que obra el milagro de devolverte a la vida.

    ResponderEliminar
  14. Pues... ¡Qué vivan todos los Congos del mundo! y que, a cada congolesa le llegue el suyo...

    Besos

    ResponderEliminar
  15. me ha encantado lo que has escrito, la verdad es que me pasa eso que dices, eso de que nos falta alegria o pasa algo...

    besitos!

    ResponderEliminar
  16. Caramba con el mago Congo. Polvos, enchufar...uy la primavera.

    Biquiños

    ResponderEliminar
  17. es bueno desconectarse, para recuperar las energías, por suerte tienes a Congo.

    Besos

    ResponderEliminar
  18. Lembra que os interruptores non sirven unicamente para apagar; tamén teñen a función de encenderrrr!
    Xa vexo que cando che se funden os plomos, Congo é un magnífico electricista...

    Bicos apoltronados

    ResponderEliminar
  19. Qué bueno, entonces, que lo tengas a tu lado, ojalá todos tengasmos una pareja que nos complemente a diario. Un gran abrazo

    ResponderEliminar
  20. Ay, mi niña, no puedo añadir nada más a los que han comentado. Solo que el motor de CONGO no desfallezca NUNCA. Besotes, M.

    ResponderEliminar
  21. Seguro que él piensa lo mismo de tí. Quizás no se atreva a publicarlo.

    ResponderEliminar
  22. ¡Me encanta lo que los polvos mágicos de Congo hacen en tu organismo :)

    Besicos

    ResponderEliminar
  23. Congo y tu propia voluntad y deseo de estar bien. Ambos en paralelo y cogidos de la mano, sin hacer sombra. :)*

    ResponderEliminar
  24. HOLA, TE INVITO A MI BLOG:
    http://masalladeloquevess.blogspot.com/

    UN ABRAZO!!! PATRY

    ResponderEliminar
  25. Sempre aparece alguén, con algún feito insólito, por nimio que sexa, que nos saca da apatía. Ás veces. Outras imos afondando ata que nos damos conta de que quen temos que chascar os dedos somos nós, so pena de sucumbir á nosa propia desidia.

    Biquiños.

    ResponderEliminar
  26. me alegro por ti, y por congo :) y la ilustración, el color del sillón, me gustaría tener uno así, además, creo que el que me gusta tiene el tacto que imagino al verlo :)
    a mí lo que me pasa estos días es que no duermo bien y además, me acuesto tardísimo, y así, no me levanto nada temprano, jo, a ver si llega pronto el verano :)) boas noites!!! biquiñosssss :))

    ResponderEliminar
  27. Todos pasamos por momentos en los que nos falta la energía, pero lo que no todos tenemos es un mago que pueda obrar el milagro de volvernos a la vida.
    Te felicito por la suerte que tienes.

    Buen día

    ResponderEliminar
  28. ! Que suerte tienes de tener a Congo! y !que suerte tiene Congo de tenerte a ti! Cuando la pareja funciona, aunque tenga sus altibajos, se bordea con frecuencia la felicidad.

    Un abrazo

    Luz

    ResponderEliminar
  29. Menos mal que tes o interruptor á beiriña túa...

    [aínda que nunca sei se é ficción ou realidade o que escribes, metíchesme algo de inquietude con ese texto; menos mal que remata ben]

    ResponderEliminar

Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.