Escoitei con moito gusto a canción de Ismael Lo, ainda que me puxo algo tristeira: fíxome lembrar unha amiga que foi quén mo descubriu, e como agora andamos algo distantes... pero bueno, eu viña dicirche que moi ben a foto co texto eh?, e o de I qué significa, que vas facer unha serie? ai, mira que a min os temas das nais e das guerras... por separado xa me conmoven, e se por riba mos xuntas...
(xa vin que me enlazaches a nova dirección, grazas, sereiña con pernas -e menos mal- ainda que teñas maliños os pés agora mismo) unha apertiña e un sana sana
Nos recuerda la tremenda dificultad de sacar adelante un hijo en situaciones tan complicadas como una guerra. Valentía anónima de cientos, miles de mujeres.
¿hay alguna madre que no sufra las guerras?
ResponderEliminarBesos.
Cuanto amor en mitad de tanto odio.
ResponderEliminarBesos.
Y tanto, querida... al menos que le quede eso, el maná y su poseedora...
ResponderEliminarBesicos
Es triste pero no deja de ser una realidad.
ResponderEliminarBesinos
Escoitei con moito gusto a canción de Ismael Lo, ainda que me puxo algo tristeira: fíxome lembrar unha amiga que foi quén mo descubriu, e como agora andamos algo distantes...
ResponderEliminarpero bueno, eu viña dicirche que moi ben a foto co texto eh?,
e o de I qué significa, que vas facer unha serie?
ai, mira que a min os temas das nais e das guerras... por separado xa me conmoven, e se por riba mos xuntas...
(xa vin que me enlazaches a nova dirección, grazas, sereiña con pernas -e menos mal- ainda que teñas maliños os pés agora mismo)
unha apertiña e un sana sana
Contundente y certero. Duele tanto como gusta.
ResponderEliminarUna sonrisa
Agora que estiven a ler dous libros sobre a Guerra Civil, un dáse conta de canta xente tivo que pasar por algo así.
ResponderEliminarMira tú, que me recordaste "la nana de la cebolla" ;)
ResponderEliminar:)
Besicos.
Un sentimiento muy hondo y particular... besos
ResponderEliminarMe gusta mucho estas fotos con tan poca definición.
ResponderEliminarNin siquera o soldado que está no frente sufre máis que súa nai. Incluso penso que canto máis na retagarda está...máis lle doe.
ResponderEliminar(A foto, por unha vez non direi nada. Que, no meu caso, é cousa boa. Creeme :-) )
Un bico de area
Es precioso y perfecto con la foto.
ResponderEliminarbss
Impresionante.
ResponderEliminarBicos.
Instinto maternal, "animal instinc". Bicos
ResponderEliminarque no hubiese sido de muchos si de esta manera no hubiesen encontrado el alimento??? besos
ResponderEliminarUna madre y un hijo afortunados, a pesar de todo.
ResponderEliminarPrecioso Aldabra, un beso.
Nos recuerda la tremenda dificultad de sacar adelante un hijo en situaciones tan complicadas como una guerra.
ResponderEliminarValentía anónima de cientos, miles de mujeres.
En las guerras, no sé si lo sabías, hay siempre una aumento de la natalidad. La humanidad se defiende del desastre previsible.
ResponderEliminarPosiblemente, lo único tierno de la guerra es el fluir de ese maná.
Besos.
mujeres africanas
ResponderEliminar