chámasme tola
porque conto os teus bicos,
igual que as mulleres contan as olas,
na praia da Lanzada,
a véspera de San Xoán.
- de nove en nove -
me llamas loca
porque cuento tus besos,
igual que las mujeres cuentan las olas,
en la playa de A Lanzada,
la víspera de San Juan.
- de nueve en nueve-
Y...¿habrán mujeres así...? que aman con fervor, con pasión, casi con locura? Parece algo de leyenda, por cómo van los tiempos
ResponderEliminaryo amo asi...
ResponderEliminarparabens, aldabra!
ResponderEliminareste é un dos post que che vin que máis me gustou,
metendo ese rito da fecundidade,
esa tradición secular da noite máxica, mesturando cos bicos do teu amante,
non fan falla máis palabras para expresar moitísimo.
moi poético. e musical.
(falando de música, a canción escollida en cambio non me gusta nada, téñolle unha manía a mocedadessssssss jajaja)
pásao ben a finde. (seica vai chover)
vaites coa oleaxe!! eu na véspera de San Xoán creo que vou contar os minutos que queden para facer o exame das opos :) hai cousas peores, pero ben me vai chegar :)) moitos biquiños!! e moi bo fin de semana :))
ResponderEliminarQué hermoso. Has llegado -texto e imagen- certera. Qué hermoso.
ResponderEliminarQué bonito.
ResponderEliminarSaludos.
Como non vai ser Tola, todos os namorados o son. Un fermoso texto nunha preciosa praia.
ResponderEliminarUn Biquiño
Mitos e lendas misturadas con realidades.
ResponderEliminar(Cambiaches a música. Tamén podías poñer a Juan Pardo con aquela da "pobriña da tola"...jajajaja).
Bicos en novenas
Siempre es un inmenso placer leerte
ResponderEliminarUn abrazo
Con mis
Saludos fraternos de siempre..
Que tengas un bello fin de semana… mis mejores deseos.
Case se pode oír o mar mirando a foto!
ResponderEliminarE o texto... Bendita tolemia a que leva a contar bicos!
Saúdos.
Una loca así me vendría muy bien.
ResponderEliminarComo me gusta el mar así.
Besos.
Que bonito amar hasta la locura ¿no?
ResponderEliminarSaludos!!
Qué bello texto Aldabra, nosotros, los varones, amamos a las mujeres numerales.
ResponderEliminarLos besos, como las olas, vienen y van.
Beso va.
Yo conozco otro método. A saber:
ResponderEliminarHoy, hacemos los ojicos, mañana, las orejicas, al otro, la naricica, al otro la boquica, al otro el pelico... y así sucesivamente... No falla.
Y ahora, tb. en serio... Qué bonico todo... Locura en el amar, hasta volverse cuerdo, y cuando cuerdo, hasta volver a enloquecer.
Besicos... Cuídate.
:)
ResponderEliminarmoitísimo mellor esta música!
(para o meu gusto, claro)
un pracer o post enteiro: foto, texto e música.
Marabillosa conxunción tecida na sabiduría tradicional dun pobo. Da canción eu tampouco opino (fiúuuuu hehehehe). Unha conta perfecta!!
ResponderEliminarRompiendo olas, convertidas en palabras hermosas.
ResponderEliminarFuerza y calma a la vez.
Una sonrisa
Tola es el apelativo mas cariñoso que tengo para la gente desde que conozco a Fonsilleda
ResponderEliminarella me llama así, tola , toliña
y seguro quer tu eres una toliña enamorada de ese mar y de la vida
bicos moitos , toliña
Pues os envidio, pero yo ya no amo así... una que está desencantada...
ResponderEliminarBesicos
Cuando se ama de verdad, se ama como una tola. Besos
ResponderEliminarYo pierdo la cuenta al contar los besos.
ResponderEliminarPrecioso.
La locura y el amor siempre han estado emparentados,,, una imagen magnifica. Besos
ResponderEliminarAldi, estuve viendo las notas conexas y el texto me pareció mucho más bello todavía.
ResponderEliminarBicos (de nove en nove)
Locura y amor yo creo que están muy certa una del otro y tantas veces el amor lleva a la locura...
ResponderEliminarBicos
UN beso
ResponderEliminarEu tamen cando era novo ía a praia da Lanzada na víspera de San Xoan, pero en lugar de contar as olas, contaba as rapazas para atopar aquela que podería ser a miña preferida....se ela aceptaba. Para elo llevaba "prestado" o coche do meu pai, un Rover moi fachendoso dos anos cincuenta.
ResponderEliminarBiscos
Aparte de contar nueve olas, algo más habrá que hacer, ¿no?
ResponderEliminarMe gustó mucho el poema.
Besos.
;)
ResponderEliminarMira que me encantas
Andaba eu en que eran sete, o número máxico (vaia, coma todos...)
ResponderEliminarMoi ben tecidiño este poema. De primerias parece unha cantiga. E se cadra é ;))
¿Para qué pararse a contar los besos? lo mejor es disfrutarlos sin tener que llevar la cuenta.
ResponderEliminarLa foto preciosa.
Un abrazo
Teño un conto das nove olas da Lanzada.
ResponderEliminarNon te chamarei tola por contar bicos. Non.