viernes, 17 de mayo de 2013

Día das Letras Galegas: Roberto Vidal Bolaño

 

rvb
imaxen de aquí

Onte, día 16 de maio, tivo lugar a celebración do Día das Letras Galegas, no local Social da Gándara (onde eu vivo), adicado este ano a Roberto Vidal Bolaño, no que tiven a sorte de participar, facendo una lembranza de RVB e tamén lendo uns poemas xunto a outros compañeiros de letras.

2[3]

RVB naceu en Santiago en 1950 e faleceu no 2002, na mesma cidade. Formou parte de Grupo Abrente, Teatro Antroido, Teatro do Aquí e Teatro do Estaribel.

É dicir, toda a súa vida xirou arredor do teatro o que lle acadou importantes premios: Abrente, O Facho, Ciudad de Valladolid, Rafael Dieste, Álvaro Cunqueiro, Xacobeo 92, Eixo Atlántico, María Casares…

Tanto era actor, como iluminador, como escenógrafo, dáballe a todos os paus. Era un todoterreo, un traballador incansable.

Para a súa primeira muller, Laura Ponte, que foi compañeira na fundación que sería a primeira compañía profesional de Galicia (Teatro Antroido), a homenaxe a RVB é un símbolo, xa que é a primeira vez que esta xornada se adica a un autor únicamente dramático.

O seu fillo Roi Vidal (1982), músico, dramaturgo e poeta, describe o seu pai en poucas palabras:

“Meu pai era un pallaso incómodo”

Roi está a escribir unha biografía súa, e dí que non era suficientemente coñecido porque era dramaturgo, que de ser novelista sería un best seller, posto que os seus espectáculos tiñan máis espectadores que lectores tiña o escritor galego máis vendido.

Dí tamén que de sempre RVB entrontouse ó poder. A primeira vez que puxo o naríz de pallaso foi en “Caprice des dieus” para contar cousas que lle acababan de suceder: o veto da consellería, falta de apoio da propia profesión…

Pero sobre todo, Roi, resalta de seu pai a súa dignidade, a súa preocupación polos máis marxinados da sociedade: os perdedores, os tolos, as putas.

Roi preguntoulle á súa filla de cinco anos a quen se lle adicaba o Día das Letras Galegas este ano, e ela, respondeu, toda chea de razón e tocándose o nariz:

“!A un pallaso!”

SAM_5530
Este é o meu agasallo particular a RVB.
A foto é desta mañá na Protectora, cunha cachorriña que acababa de chegar, Lucy.

A información de RVB está sacada toda da rede,
e en especial dunha entrevista a Roi Vidal publicada na Voz de Galicia
.

haina que escoitar toda enteiriña porque é unha ledicia

16 comentarios:

Marrubi dijo...

Bonito detalle para homenajear a un "payaso incómodo" (aunque no sé si en castellano la palabra incómodo tiene el mismo significado).

Aunque sé que no he entendido todas las palabras del poema, creo que sí las suficientes como para poder decir que es precioso.

Es importante no perder una lengua, hablarla por muy poco que se sepa, recuperarla del olvido (si es que se ha olvidado), lanzarla de nuevo a los 4 vientos.

De lo contrario se perderán las propias raíces, y sin ellas no hay futuro.

Un beso.

Abejita de la Vega dijo...

¿Quién mejor que un payaso para entender el mundo?

De letras gallegas solo conozco las de Rosalía, pero todo es empezar...que el gallego es perfectamente comprensible para un castellano lector.

Me hubiera encantado verte. Y oírte.

Biquiños

Paz Zeltia dijo...

Gustoume moito ese primeiro comentario, que suscribo totalmente.

É lindo facer un homenaxe as persoas que destacaron nas nosas letras... pero debe ser algo que continue o resto do ano: recuperar os clásicos pero, sobre todo, apoiar aos novos escritores e poetas na nosa lingua. Falala. É a única maneira.

Xa ves, para o ministro Wert (e algunha outra xente) parece que o español é un idioma en peligro de extinción, hai que "protexelo" do peligro de que unha lingua dun pais con dous millóns e medio de persoas acabe con el...!

Paz Zeltia dijo...

Esqueceume dicirche que che senta moi ben o nariz de paiaso! :D

Pedro Ojeda Escudero dijo...

¡Cómo me gustan estos payasos!
Y qué bello suena el gallego desde esta tierra de meseta.
Besos.

Chousa da Alcandra dijo...

Moi ben pola Asociación de Veciños da Gándara!

Maripaz dijo...

Una bonita entrada para homenajear a la legua gallega.
La foto, genial.

Lunática Shop dijo...

Pues aunque no he entendido muchas palabras si he entendido la esencia de lo que cuentas ;) Feliz día!! y por cierto, qué bien te queda esa nariz jjj
Besos obesos

Paco Cuesta dijo...

Hay algo entrañable y dulce en el idioma galego que atrapa.
Un abrazo

labertolutxi dijo...

Sí es cierto lo que dice Paco, el gallego tiene algo que atrapa y eso que no lo entiendo!



bss

Romek dijo...

Hola Aldabra, como estas?
Despues de una larga ausencia, he regresado, pero mi blog no funciona bien y me he trasladado a otro en wordpress. Mi direccion es http://romekdubczek.wordpress.com
espero verte por ahi :) un abrazo,

Romek

virgi dijo...

Aunque tuve un abuelo gallego, no entiendo mucho, así que te mando un beso y ya volveré.

Maca dijo...

Hija le das a todo, al igual que Bolaño,haces una bonita labor social.
Ese cachorrillo es precioso. Feliz día das letras galegas ,aunque un poco atrasadillo.
Biquiños

Romek dijo...

Hola, Aldabra. Bueno, yo diria que casi lo entiendo. Ahora que vivo en Brasil el gallego se me hace mas facil.
Muchas gracias por tu comentario, me gusto mucho que resaltaras las frases que te gustan. Espero verte mas a menudo por alli. Intentare postear con regularidad aunque me paso el dia de aqui para alla.
Un besote y me alegro de haber contactado contigo de nuevo.

Romek

Concha L. F. dijo...

Ruei ese día por un Madrid nubento e desapacible. Pero ruei cantando a Negra Sombra...

Juanjo Montoliu dijo...

Creo que los payasos incómodos son los únicos posibles.

Besos.