domingo, 5 de abril de 2009

Adeus

maceta y geranio DrCarlosAMG

Fotografía "Maceta y geranio" - DrCArlosAMG - Flickr

Hoxe despedímonos, rematamos a historia que nin siquera comezou.

Xa sabía que ti eras mais cobarde ca mín e que lle ías poñer cordura a toda esta marusía da miña vida nestes intres.

Non me arrepinto de nada do que che dixen, todo era verdade. E dóeme. Sinto o corazón ferido polos bicos que nunca che darei, polas apertas que nunca haberá entre nos e polas bágoas que levo chorado.

Ti soamente pasabas por aquí e eu estaba a loitar nunha batalla contra min mesma, como ben me dixeches. E tiveches medo de quererme.

Regálote de despedida o meu amor por estrear, para que o sementes nunha maceta de barro, cun xeranio vermello enriba. Xa verás como se vai poñer de fermoso co paso dos anos.

2517089050_5fd140d92e

Fotografía "Maceta picaporte" - Rafael Jiménez - Flickr

Hoy nos despedimos, dimos fin a la historia que ni siquiera comenzó.

Ya sabía que eras más cobarde que yo y que le ibas a poner cordura a toda esta marejada de mi vida en estos momentos.

No me arrepiento de nada de lo que te dije, todo era verdad. Y me duele. Siento el corazón herido por los besos que nunca te daré, por los abrazos que nunca habrá entre nosotros y por las lágrimas que llevo llorado.

Tú solamente pasabas por aquí y yo estaba luchando una batalla contra mí misma, como bien me dijiste. Y tuviste miedo de quererme.

De despedida te regalo mi amor por estrenar, para que lo siembres en una maceta de barro, con un geranio rojo encima. Ya verás como se va a poner de bonito con el paso de los años.

7956_b

29 comentarios:

aunqueyonoescriba dijo...

ufff que triste... si es que siempre es mejor arriesgarse... aunque no salga bien...

besos!

TORO SALVAJE dijo...

Como no sé si es ficción o no (ojalá que si) me da miedo hasta comentar.

No digo nada más. Por si acaso.

Besos igual que siempre, eso si.

Esteve Gallardo dijo...

acercate a mi, tengo algo que te serenara esa tristeza.....
un lugar de sosiego, de paz y porque no, de amor.
petons

matrioska_verde dijo...

Este sería el resumen de un amor que no pudo ser y que ya pasó.

biquiños a todos.

Pedro Ojeda Escudero dijo...

Cuántos amores se pierden por falta de valentía, cuántos...
Besos.

jg riobò dijo...

La vida se llena de posibles.

Verbo... dijo...

Que belleza de entrada, cuanta sinceridad. Y cierto, el se lo pierde, se pierde tus besos por estrenar, se pierde tu abrazo, y tu mirada.

A veces es mejor dejar ir esas personas, que no nos saben valorar y apreciar.

Besos muñequita,
ya algún amorcito vendrá ♥

toupeiro dijo...

Deixar pasar de largo un amor sin habelo disfrutado é como deixar unha anaco de vida nun ángulo esquecido para nunca voltar a recuperalo.

T.M. dijo...

Qué triste negarse el amor por cobardía. Por miedo a sufrir. Y lo peor es que no solo se lo niega el cobarde así mismo, sino a la otra parte que sí está dispuesta a dar una oportunidad. A la que está dispuesta a saltar al vacío con valentía.
Besos.

EL SUEÑO DE GENJI dijo...

Una historia que ni siquiera comenzó...

En este momento Aldabra sólo - desde la distancia - me queda mandarte un fuerte abrazo, un besazo y desearte ánimo...ánimo, ánimo...

En mi caso recuerdo una vez, en San Ciprian (San Cibrao), en la costa de Lugo. Allí pasaba mis vacaciones de verano. Me gustaba mucho una chica del pueblo, tonteamos, el último día mi última noche antes de marcharme de nuevo a Bilbao nos besamos, nos enamoramos. La despedida del día siguiente la recuerdo como si me hubieran desgarrado el vientre...Eramos niños. Ya han pasado 22 años. Lo recuerdo como si fuese ayer.

Que es mejor...Ser ciego de nacimiento y así no ser consciente de lo bello que es el mundo. No ser consciente de lo que se pierde....o bien. Quedarse ciego tras poder haber visto el mundo y así poder vivir de sus recuerdos...

Aldabra, ambos casos son terribles.

Bicos miña amiga e uhna grande perta.

Dante dijo...

O amor hai que sentilo en plenitude e sen non é asi é mellor deixalo porque unha moza coma ti, seguro que chega a atopar aquel que lle encaixe perfectamente.
Penso que si foi unha historia persoal, pertence ao pasado, porque sei que o teu presente é optimo.
Biquiños

Carlos dijo...

"lo que y quiero, corazón cobarde
es que mueras por mí" (JS)

El beso más grande.

Esteve Gallardo dijo...

un lugar donde serenar

la ansiedad, olvidar por un momento los ratos tristes, las malas noticias, los desamores, un lugar donde existe una cura espiritual y donde uno se encuentra a si mismo
Aunque sientas el cansancio;
aunque el triunfo te abandone;
aunque un error te lastime;
aunque un negocio se quiebre;
aunque una traición te hiera;
aunque una ilusión se apague;
aunque el dolor queme los ojos;
aunque ignoren tus esfuerzos;
aunque la ingratitud sea la paga;
aunque la incomprensión corte tu risa;
aunque todo parezca nada;
¡VUELVE A EMPEZAR!
ves al blog y contempla un lugar magico.

Belén dijo...

NO hay nada mas triste que despedirse de algo que jamás fue... por eso siempre intento comenzarlo todo!

Besicos

Allek dijo...

que tal!!
pasaba a saludarte..
un abrazo..

fotosbrujas dijo...

me parece una figura muy poetica la de finiquitar una historia que ni siquiera comenzó...
a ver , lo del cine
leo tus criticas, dupliciti no la he visto pero me daba la sensacion que ra una peli como describes, sobre la española como me fio de tu criterio intentaré verla pero sobre Gran torino : en su mayor parte estoy de acuerdo contigo me parece una gran pelicula pero tambien una de la smayores cagadas de la historia del doblaje ¿recuerdas el doblje? cada palabra era un pecado, salvo la Voz del prota, el resto parecia que leian¡¡¡¡
en fin no se si estaras de acuerdo es lo qu eme parecio
besos y saludos brujos

Silvia dijo...

Aldi, tú y yo tenemos muchas cosas en común. Me he sentido reflejada en tus palabras, en una historia parecida que hace un año que terminó. También he sentido lo mismo. Ahora, en la lejanía me doy cuenta que fue lo mejor. No estábamos hechos el uno para el otro. Hay que dejar paso a nuevos amores.
Precioso, Aldi.
Bicos

guillermo elt dijo...

Una tristeza serena, melancólica, tal vez, pero consciente de lo que pudo haber sido y no fue.

Me gustó un montón.

Y el verso anterior tb. lleno de sentimiento.

Besicos.

Pd.: Que ya quisiera yo tener más tiempo para surcar por los espacios de la blogosfera. :)

Rubén dijo...

¡Cuántas historias nacen muertas por falta de iniciativa de sus protagonistas...!
¡...por presiones del entorno!
¡...por no ser el momento ni el lugar adecuados!
¡...por surgir demasiado anticipadas ó demasiado tarde!
En fin, así es la vida.
El destino es un niño caprichoso que nos martiriza con sus juegos tontos.

Mariona dijo...

si no te arriesgas,no vives,y eso..es ley de vida..

buen lunes bonita!

Bambú Blanco dijo...

Lo del amor en maceta con geranio rojo me ha parecido genial... y el acompañamiento de las fotos también.

Un besote.

Chousa da Alcandra dijo...

Dille que plante tomates na maceta. Alomenos poderá facerse unha ensalada!

(Debería pedir disculpas por irrumpir deste xeito tan pouco cortés nun post tan ben construido; pero e que hoxe teño o día atravesado e...son así!)

Bicos florais

Clara dijo...

Alguien dijo una vez: Si deseas algo con mucha fuerza... déjalo en libertad. Si vuelve a tí, será tuyo para siempre, si no regresa... nunca te perteneció.

Gracias por tu visita... me ha permitido conocerte.

Un beso.

MOIRA dijo...

"De despedida te regalo mi amor por estrenar."
Genial!!!! un pedazo de bico enorme

Suso Lista dijo...

Gústame. Mirarás a ver se desta vez me quedou algo millor, e moitas grazas polo consello. Boas festas

matrioska_verde dijo...

Muchísimas gracias a todos por vuestros comentarios, siempre me hace ilusión leerlos, además de las cosas que aprendo con ellos.

No me extiendo mucho porque estoy un poco pachucha, un virus gastrointestinal me tuvo casi todo el día en la cama... pero ya estoy mejor.

biquiños,

p.d.: venga que ya queda poco para el jueves... VACACIONES.

Wycherly dijo...

De noble corazon yo no le regalo nada.


saludos

Moriah dijo...

Espero que te hayas recuperado totalmente, Aldabra. Conozco esos virus y me dan pánico.

Has descrito tan bien esas historias de desencuentros, de lo que pudo haber sido y no fue.

Lo que me gusta es la generosidad del final. De lo que yo recuerdo de esas historias suele quedar un poso amargo, algo de frustración e incomprensión. Una especie de vacío, un círculo inacabado. Pero tú lo transformas en algo bueno.

Un beso muy fuerte.

matrioska_verde dijo...

Wych: y haces muy bien si eso es lo que te nace.

Elbereth: en todas estas historias siempre se mezclan sentimientos encontrados... un poco dices: "te daba lo mejor y no lo has querido, pues que sepas que te regalo mi amor, haz lo que quieras con él porque después de todo soy más afortunada que tú porque he querido"... pero otras veces dices desde el rencor: "te desprecio porque no tener las suficientes agallas, por mentirme, por hacerme tener ilusiones"...

yo que sé, Elbi, la vida es muy complicada... este poema supongo que lo escribí desde el amor y no desde el rencor por eso quedó así... además, la idea es tan romántica ¿verdad?...

no obstante, hay amores que no sé porqué, supongo que por la calidad de la persona, que aunque no se lleven a término siempre se transforman en algo bonito, y que con el paso de los años se convierten en una amistad tierna y entrañable.

bueno, tal vez esté divagando.

biquiños,